Parket

Zo lang moet dat duren sie. 

Eiken parket met witte olie

Zoals ik op het einde van de vorige blogpost al vermelde, hadden we wel wat back-upoffertes aangevraagd voor hetgeen Serneels eigenlijk zou komen doen. Een daarvan was een offerte van augustus van een heel lokaal (en heel bekend) parketbedrijf: D&M Parket. 't Is te zeggen: die zitten 'beneden de berg' en ge kunt daarnaartoe wandelen. Van dichtbij gesproken. Enfin, twee dagen nadat de bewuste brief was aangekomen (men moet toch even rouwen om het verlies van hoop in de mensheid der aannemers), heb ik meteen Anne Mie van D&M gebeld om te checken of onze offerte wel nog geldig was, want die was immers een half jaar oud. Even opgraven, maar alle prijzen waren nog oké. Oefkes. Echter, toen ik vroeg naar hun planning, konden we pas in de derde week van juni aan de beurt komen. Insert major sad face. Ik aan't balen dus. Maar ik trok dan maar mijn stoute schoenen aan en vroeg of er eventueel toch niet ergens een klein gaatje was, want het is maar 25m² dus dat zou echt wel niet lang werk zijn. Bleek er in de komende week toch een héél klein gaatje te zijn. En daar pasten wij (en onze naakte chappe nét in). Hoera!

Zicht vanuit de keuken

De opmeting verliep zeer vlot. Nette, vriendelijke kerel die alles nauwkeurig en snel opmat, even de kwaliteit van de chap heeft geïnspecteerd en weg wassie. Tot volgende week dan! You betcha! Vloerverwarming moest uit. Op die enkele lente-dagen waarop het toch vroor / miezerde / killig koud was, zaten wij zonder chauffage. Ietwat minder plezant, maar dat hadden we er nu nog voor over. De elektrische vuurtjes die de vorige eigenaars van ons huis hadden achtergelaten kwamen nog goed van pas. Voor de parketlijm en de olie moest het 16 a 17 graden zijn op de werf, namelijk. Op dinsdagnamiddag waren alle planken gelegd en was er bij ons, toen we thuiskwamen, eventjes paniek omwille van de aansluiting op de bestaande vloeren. Kijk even mee: 

Platte paniek, noemt dat bij Sil

Ik moest echter weg voor het werk die avond, dus zette ik ook Peter aan het werk om wat foto's te maken en Anne Mie op de hoogte te brengen. Maar de volgende morgen was dat alweer opgelost sie. Net toen ik mijn stalen ros wou bestijgen aan de voordeur, om richting kantoor te gaan, kwam Manu aan. Hij had nog proberen bellen naar onze vaste lijn, maar die was natuurlijk uitgetrokken aangezien die in de living staat. Hij wou de voegen bespreken. Peter in zijn pyjamaake heeft dan alles besproken. Lang verhaal kort: alles was zoals het hoorde. Hij duwt de planken haaks zo dicht mogelijk bij de bestaande vloeren aan, maar laat dus kleine kiertjes open. Als alles gelegd is, gaat hij met de losse pols en zijn geweldig cirkelzaagmachien nog een keer langs de voeg om daar een kraaknet schoon recht prachtig lijntje te maken, die hij dan opkit met exact dezelfde kleur van de tegels. 't Is dan dat houten planken op vloerverwarming werken, natuurlijk, en dat moet een beetje kunnen bewegen. Capito! En ook wel: oefkes. Want mijn hartje had 't niet aangekund mocht dat nu verprutst geweest zijn. Van de kit heb ik geen scherpe foto, maar hieronder kan je 't een beetje (niet) zien. 

We hebben "schilderplintjes" gekozen, die we mee met de muur gaan verven

Hoe we dat nu gedaan hebben om op 1 weekend tijd heel de living leeg te krijgen? Ah, dat valt best mee. Van meubels staat daar eigenlijk niet veel. Een zetel, een bankje onder de TV, een open kastje met 1 legger, mijn bureautje waarop ik dit typ. En onze bibliotheek. Wowsie, dat was toch wel ff slikken. Ik wou een gif'ke maken, maar ik kan dat niet, en Peter is aan't klussen. Dus dan maar gewoon zo:

De overijverige Sil had linksboven al leeggehaald

Goed begonnen

We zijn der bijna (maar die rechstvanonder zien der zwaar uit!)

Alles weg!

Achter de rode deurtjes zaten rommeljes, in de glazen schuiven CD's en in het houten kastje in de hoek DVD's.

Next op ons programma is misschien ne keer schilderen. Heel de beneden. We zijn die paarse muren dan ook wel redelijk ferm beu. En het stof dat van de gyproc afkomt, dan ben ik méér dan beu. Deze week even niks, onze keuken staat vol gerief (alles uit de living) dus we kunnen weg noch weer (ik klim bijvoorbeeld over het stuk love-seat van onze zetel om aan tafel te kunnen zitten, alwaar ik gezellig met mijn rug tegen de bibliotheekkast ontbijt). Maar 't is dan dat 't zo schoon is, ons houten vloerke. 

Eik bis kwaliteit (met kleine knoesten), want te clean is ook niet schoon, zo vinden wij

Als extraatje om te eindigen een foto van een buitenklusje dat dringend moest gebeuren. Terwijl ik onze bibliotheek was aan't leegroven, heeft Peter ons buitenkraantje geïnstalleerd. We hebben namelijk een moestuintje aangelegd. Voorlopig alleen nog maar patatten, maar daar komt snel verandering in. Als de zaailingen naar buiten mogen. 

Alla prossima!

Iedereen mystery shopper - Deel II (helaas...)

Wij dachten dat we in "familiebedrijf, gevestigd in Aarschot, dat in 55 jaar uitgroeide van een klein familiebedrijf tot een zeskoppig team van vaklui met aan het hoofd staan twee broers met een passie voor schrijnwerk" met "echt maatwerk tegen betaalbare prijzen" onze match gevonden hadden om ons parket, deuren en vestiairekast (in onze inkomhal) te laten maken. Dat bleek helaas maar schone schijn te zijn. Remember mijn post over rozengeur en maneschijn van a while back alsook Deel I? Dit is er weer zo een. En je weet dat we the good, the bad and the ugly delen met jullie. Cuz it is getting ugly. 

Een paar maanden geleden (en nu ik dit schrijf, valt mijnen euro dat het eigenlijk toen al mis ging)... Met 'een paar maanden geleden' bedoel ik: vorig jaar, in 2013, vér voor de kerstvakantie. Toen gingen we voor het eerst op bezoek in dit eerder vermeld bedrijf. Ik had mijn mailtjes gemaakt en uitgestuurd om een vestiairekast op maat te laten maken (aangezien dat niet al te goeikoop is, vergelijken wij graag prijzen. Dat zijn onze zuurverdiende centjes en ne mens zou dom zijn om met een eerste voorstel en een alleenstaande offerte, zonder te checken of deze marktconform is, in zee te gaan. Aankooplessen one oh one). De mensen die "hun kasten kennen" maakten ons een redelijk goei voorstel, maar aan hun (flimsy) kast kon onze glazen deur niet vasthangen. En wij willen die graag in een bepaalde richting kunnen opdraaien. 't Is te zeggen, naar de living, en niet terug naar straat. Dus dat was een no-go. Andere optie was bovenvermeld bedrijf. Op mijn mail kreeg ik geen antwoord. Dan maar bellen, jaja ik heb het gezien, maar ik was in verlof, ziet ge, maar ik kijk er nu meteen naar. Nog een keer bellen, aja dat waarde gij die al ne keer gebeld had, sorry 't was druk, maar dan leggen we maar meteen een afspraak vast hé. Goed, dacht ik (verkeerdelijk). 

Afspraak ging goed, offerte kwam snel, we maakten een nieuwe afspraak om alles goed te kunnen doorspreken. We hadden intussen beslist om ook ons parket en onze binnendeuren bij hen te bestellen. De Koen maakte namelijk in eerste instantie ne goeien indruk, weetgewel, ne schoone jongen, vlotte praat, weet waar hij mee bezig is. Die tweede afspraak viel bij nader inzien eigenlijk redelijk in 't water. Meneer was een kwartier te laat. Me no likey. Maar soit, we vragen om een uitbreiding van onze offerte, en onze afspraak duurt iets langer dan we (en hij ook) voorzien hadden, en de volgende klant staat al klaar. Ik excuseer mij hiervoor, de Koen is vrij begripvol en zegt dat hij dan ook wel te laat was dus dat het geen erg is. Daarna worden wij vrij snel buitengebonjourd, en wachten af op onze vernieuwde, volledigde offerte. En die komt maar niet. Na wat gebel en gemail en de uitleg (smoes?): ik ben ziek geweest. Daarna komt het (echte?) verdict "ik ben jullie dossier kwijt". Dank voor de eerlijkheid, maar daar zijn we niks mee. We geven een en ander van extra uitleg om de gaatjes te vullen, de offerte komt, en we geven uiteindelijk ons akkoord na nog wat van de prijs te hebben afgedaan (het is uiteindelijk een redelijk bedrag, en een projectkorting staat hier mijns inziens niet verkeerd. Vragen staat vrij). Na ons akkoord duurt het uiteindelijk nog enkele telefoontjes "jaja, ik heb het doorgegeven hoor" en drie weken tot een van de twee bazen komt opmeten. En daar gaat het mis. 

't Was voor een kast? 
En drie deuren zeker? 
Ah, en tot waar komt die kast? 
Hebt ge daar geen plan van?

De mens is niet voorbereid. En daarmee bedoel ik écht niet: hij had geen idee wat hij hier kwam doen. Een klant van 10k, en niet weten wat voor kast er komt. 

De situatie is altijd anders dan op het plan, mevrouw. 

Reden te meer om te zorgen dat ge uw eigen gemaakt plan, dat overigens confidentieel is gemaakt door het bedrijf en daarom niet door de klant mag worden meegenomen uit de winkel, zout meebrengen naar een opmeting, denk ik dan. Toch? 

De Koen was niet op kantoor vandaag. 

Als de toonzaal elke maandag gesloten is, en onze opmeting is op een maandag (een datum die we overigens niet zelf hebben voorgesteld) dan ware het opportuun voor beide partijen om het plan op vrijdag al bij de Koen op te vragen? 

Meneer, u bent niet voorbereid. 

Om dan op woensdag een brief te krijgen, waarin ons wordt gemeld dat de negatieve houding van mevrouw niet wordt geapprecieerd, en dat bij deze uw order geannuleerd werd. 

Dan vraag ik mij af hoe groot uw ego is. 

Update: na grote vraag kan u per mail (uiteraard) de naam van dit te mijden familiebedrijf uit Aarschot in uw mailbox ontvangen. 't Is maar een woord. Wij verbouwers, wij helpen elkaar.

Update 2: Geen zorgen, w hebben al drie andere bedrijven klaarstaan om onze kast, deuren en parket (drie verschillende aannemers) voor hun rekening te nemen. Helaas met een andere timing. 

De boom en de trap

Niet dat ik iemand ben die plankenkoorts zou krijgen. Ik bedenk mij wel of mijn haar wel goed ligt (in deze context wordt dat dan eerder: staan der geen DT-fouten in mijne post?). Een stresskiek, dat ben ik misschien wel met momenten. Maar 't was hoe dan ook lang geleden dat we nog eens keken naar "de statistieken" oftwel: wie leest er eigenlijk allemaal mee? En WOWSIE dat blijken toch wel behoorlijk wat mensen te zijn! Zelfs een (naamgenoot van) een Vlaamse komiek heeft zich ingeschreven op onze mailinglist! (of der dacht iemand grappig te zijn en ons in het ootje te nemen.)Wie je ook bent, je bent meer dan welkom! Wij worden helemaal warm vanbinnen dat jullie hier misschien iets kunnen (bij)leren,iets lezen wat jullie je ooit hebben afgevraagd. Ook als je gewoon even wil binnenkijken in het leven van een koppel doehetzelvende Leuvenaars, weest welgekomen. 

Zoals beloofd schrijven we vandaag over onze boom die verdween en hoe we de trap hebben aangepakt (want beide dingen hebben nogal lang op zich laten wachten). In any case, remember dat die boom van onze buurman-op-de-hoek nogal dicht bij ons perceel stond (lees: op het scheiden)? En dat we "nogal" dikke wortels hebben moeten doorzagen met de kettingzaag om onze riolering te  kunnenleggen? 

Deze dus 

In any case moest die boom weg. Dan ne keer, na de herfst, als er geen bladeren meer aan hangen, "maar niet nu". Tot het zo precies nogal hard begon te waaien enzo. Remember that, de afgelopen maanden? En aangezien we al die boom zijn wortels hadden doorgezaagd (of toch die aan onze kant), zou dat wel eens gevaarlijk kunnen worden. Dus belde Peter naar dienst Stedenbouw om nog eens te dubbelchecken dat we zeker geen kapvergunning nodig hebben. Er werd bevestigd dat, zolang de boom binnen de 15 meter bij ons huis staat, er geen vergunning nodig is. Dus heb ik een dossiertje samengesteld met een boel foto's van de situatie en hoe die boom, als die terug wortel begint te schieten, onze riolering zwaar kan verstoren en kapot maken. Gelukkig was buurman in kwestie wel thuis en begreep-ie mijn verhaal volkomen. Was zelfs opgelucht dat hij zelf niets moest doen (is best begrijpelijk, gezien het mannetje +90 jaar oud is), behalve een documentje handtekenen dat wij op zijn grond mochten die boom omzagen. En zo geschiedde. 

Nog een "voor" foto om in de sfeer te komen (iets meer dan een jaar geleden)

Nielsje klimt gezwind den boom in

De kruin is al voor de helft gesneuveld.

Papa kijkt toe van op de begane grond

Nog maar 1 tak"je" over

En er is er maar 1tje op ons dak terechtgekomen. Ja inderdaad, die laatste. Maar gelukkig geen schade. Statistisch gezien moet er altijd eentje naar de verkeerde kant vallen, toch? Enfin, alles kwam goed maar het was wel ff schrikken natuurlijk. Beter dat, dan op iemand zijn hoofd, denk ik dan maar.  

De laatste tak

De kettingzaag kwam goed van pas!

Schaamteloze reclame voor Stihl - Sterk Werk

Also: did you see my brother? Maaramaaikes mijn broer is stoer!

Boompje nog daar ...

... boompje weg!

Nielsje content (hij heeft een houtkachel, weet je wel...) en wij content. Véél meer licht binnen en geen schrik meer dat onze riolering kapot gaat. Buurmeisje was spijtig want ze zou de schaduw missen (gezien het ingesloten karakter van onze tuintjes door de huizen in de zijstraat wordt het vrij heet in onzenof, en dat is vrij letterlijk te nemen: de termometer ging vlot tot 50 graden vorige zomer). Maar we hebben de kerselaar netjes laten staan ook al is die ook niet reglementair. Wel wat ingesnoeid omdat die taken mijn schuifraam geselen bij harde regen en das ook niet zo aangenaam. 

Deze overhangende takken dus (foto van mei 2013)

Wat er in tussentijd ook nog gebeurd is (en niet bepaald even spannend is als een boom omzagen), is dus het behandelen van onze trap. Die hadden we 'naturel' laten leveren (kostprijsgewijs) en er gratis de behandelingsolie bij gekregen ("bij aankoop van twee trappen" en "bij onderhandeling door ondergetekende"). Dat behandelen was er niet van gekomen vooraleer we onze kitten in huis haalden (op 5 juli). Aangezien we nog nergens deuren hadden was het moeilijk (lees: onmogelijk met een hyperactieve kitten in huis) om de trap 8 uur vrij te laten om te drogen. Maar nu Kiwi er niet meer is, en we inmiddels ook deuren hebben, is het er dan toch van gekomen. Op een doordeweekse woensdag is mijn mams komen logeren en heeft ze trap 1 behandeld. Gezien onze hoge plafonds (3m30) en het feit dat de gesloten tredes 2 kanten hebben, was dat een vrij tijdroven klusje. Ook moesten alle tredes eerst lichtjes opgeschuurd worden. Van die eerste behandelingsbeurt zijn geen foto's van, gezien we allebei op ons werk waren dan. 

Trap 2 gebeurde gelijktijdig met het omzagen van de boom. Onderstaand wat sfeerfoto's. 

The master at work

Een kleine "peek" in onze badkamer

Niet voor mensen met hoogtevrees...

Verder ben ik naarstig aan het verder 'sleutelen' aan mijn projectje waarin ik dingen glanzend zwart verf. 

Onderstaande kader wordt niet glazend zwart, maar gewoon neutraal en mat wit geverfd (waarschijnlijk gewone muurverf). Deze komt namelijk in onze slaapkamer in het midden van de fotoschapjes. Als je een beetje naar beneden scrolt zie je bij de vorige-vorige post (van 15 januari) de leemte op de muur. 

Anderhalve euro in de kringwinkel van Zottegem. 

Voor de rest zijn wij achter de schermen naarstig aan het verder plannen (en bijsparen) voor de volgende upgrades aan ons huisje die nét niet meer lukten voor de verhuis. Er komt PARKET mensen! En een VESTIAIREKAST aan onze voordeur! Met een glazen binnendeur! En een DEUR aan de WC beneden. En een ingeplakte deur aan de kelder! Oooh hoe hard kijk ik daar naar uit! We hebben onze offerte getekend en maandag komen ze opmeten. Hoe geweldig. We delen sowieso alles met jullie, zoals gebruikelijk, the good the bad and the ugly. Stay tuned, het gaat er hier binnenkort weer een heel pak anders uitzien! Ciaociao