dinsdag 16 juli 2013

We zijn verhuisd ! Hoera !

Serieus?! Die laatste maand bloggen kon je dat nu echt niet volhouden?! Nee?! AWOE !

Nee, dus. Helaas...niet... Toch een beetje beschamend vind ik, want ik was nog wel zo trots dat ik bleef schrijven en foto's resizen en opladen en berichten schrijven en opsommen wat er gebeurd was en wat nog niet en wat nog zou komen en wat niet meer (soms in 't kot van de nacht en met heel kleine oogjes en -het moet gezegd- heel weinig goesting) om toch maar bij te blijven met ons 'online verbouwdagboek', maar de laatste drie weken moest ik kiezen tussen ofwel blogpost schrijven, ofwel een gesprek voeren met mijn husband-to-be die eens niet over het huis ging (heel sporadisch, maar ze bestonden, die gesprekken). Of slapen, dat was ook wel wenselijk, af en toe. En dan is de blog er stillekesaan aan uit geschoten... De laatste dikke week voor de verhuis tot 22u slijpschijven, boren, zagen en whatnot, na 22u stille dingen zoals loodgieterij of elektriciteit, en als het niet meer ging op het appartement gaan douchen en verder inpakken. Dan is er geen tijd voor gepruts online. Maar! Niet getreurd! Er zal nog worden geschreven! En opgevolgd! Voor mijn part nog een gans jaar of langer, tot zolang er updates te melden zijn, dus jullie zullen niet op jullie honger blijven zitten. 

Dit korte berichtje dus maar even om te melden dat we met volle teugen aan het genieten zijn van ons huizeke. Het is er verdomd geweldig vertoeven. De eerste week van juli hebben wij niks gedaan. Geen poot verzet. Thuisgekomen van kantoor en in de zetel gezeten. Wijn gedronken. TV gekeken. Bijgeslapen. Koffiekoeken gehaald bij de bakker-om-de-hoek en in de zon gezeten met sloten koffie. De tweede week zijn we dan stillekesaan weer in actie geschoten. We hebben warempel al verf gekocht!! Zonder kleurtje wel (gewone primer voor op de gyproc) maar met de verjaardag van Bompi konden we de 20% niet zomaar laten leggen. En die promotie-actie op de binnendeuren afgelopen weekend, dat riep ook zo hard dat we dat niet zomaar konden negeren. En toen ze in dunaldi verduistergordijnen hadden aan een spotprijsje, hebben we dat batje (West-Vlaams voor "koopje") ook maar meegepakt. Alle foto's volgen, so stay tuned (en schrijf jullie maar allemaal in zodat je een email krijgt als er een nieuwe post is). You know you want to. And we love you all!

PS : van alle kanten horen we via-via wie de blog allemaal leest. Van de papa van een voormalig baby-sit-kindje uit Izegem (dag Philippe!) tot onze architect (hoi Britt!). En dat doet toch wel deugd hoor, dus een smakkerd voor jullie allemaal :)