Parket

Zo lang moet dat duren sie. 

Eiken parket met witte olie

Zoals ik op het einde van de vorige blogpost al vermelde, hadden we wel wat back-upoffertes aangevraagd voor hetgeen Serneels eigenlijk zou komen doen. Een daarvan was een offerte van augustus van een heel lokaal (en heel bekend) parketbedrijf: D&M Parket. 't Is te zeggen: die zitten 'beneden de berg' en ge kunt daarnaartoe wandelen. Van dichtbij gesproken. Enfin, twee dagen nadat de bewuste brief was aangekomen (men moet toch even rouwen om het verlies van hoop in de mensheid der aannemers), heb ik meteen Anne Mie van D&M gebeld om te checken of onze offerte wel nog geldig was, want die was immers een half jaar oud. Even opgraven, maar alle prijzen waren nog oké. Oefkes. Echter, toen ik vroeg naar hun planning, konden we pas in de derde week van juni aan de beurt komen. Insert major sad face. Ik aan't balen dus. Maar ik trok dan maar mijn stoute schoenen aan en vroeg of er eventueel toch niet ergens een klein gaatje was, want het is maar 25m² dus dat zou echt wel niet lang werk zijn. Bleek er in de komende week toch een héél klein gaatje te zijn. En daar pasten wij (en onze naakte chappe nét in). Hoera!

Zicht vanuit de keuken

De opmeting verliep zeer vlot. Nette, vriendelijke kerel die alles nauwkeurig en snel opmat, even de kwaliteit van de chap heeft geïnspecteerd en weg wassie. Tot volgende week dan! You betcha! Vloerverwarming moest uit. Op die enkele lente-dagen waarop het toch vroor / miezerde / killig koud was, zaten wij zonder chauffage. Ietwat minder plezant, maar dat hadden we er nu nog voor over. De elektrische vuurtjes die de vorige eigenaars van ons huis hadden achtergelaten kwamen nog goed van pas. Voor de parketlijm en de olie moest het 16 a 17 graden zijn op de werf, namelijk. Op dinsdagnamiddag waren alle planken gelegd en was er bij ons, toen we thuiskwamen, eventjes paniek omwille van de aansluiting op de bestaande vloeren. Kijk even mee: 

Platte paniek, noemt dat bij Sil

Ik moest echter weg voor het werk die avond, dus zette ik ook Peter aan het werk om wat foto's te maken en Anne Mie op de hoogte te brengen. Maar de volgende morgen was dat alweer opgelost sie. Net toen ik mijn stalen ros wou bestijgen aan de voordeur, om richting kantoor te gaan, kwam Manu aan. Hij had nog proberen bellen naar onze vaste lijn, maar die was natuurlijk uitgetrokken aangezien die in de living staat. Hij wou de voegen bespreken. Peter in zijn pyjamaake heeft dan alles besproken. Lang verhaal kort: alles was zoals het hoorde. Hij duwt de planken haaks zo dicht mogelijk bij de bestaande vloeren aan, maar laat dus kleine kiertjes open. Als alles gelegd is, gaat hij met de losse pols en zijn geweldig cirkelzaagmachien nog een keer langs de voeg om daar een kraaknet schoon recht prachtig lijntje te maken, die hij dan opkit met exact dezelfde kleur van de tegels. 't Is dan dat houten planken op vloerverwarming werken, natuurlijk, en dat moet een beetje kunnen bewegen. Capito! En ook wel: oefkes. Want mijn hartje had 't niet aangekund mocht dat nu verprutst geweest zijn. Van de kit heb ik geen scherpe foto, maar hieronder kan je 't een beetje (niet) zien. 

We hebben "schilderplintjes" gekozen, die we mee met de muur gaan verven

Hoe we dat nu gedaan hebben om op 1 weekend tijd heel de living leeg te krijgen? Ah, dat valt best mee. Van meubels staat daar eigenlijk niet veel. Een zetel, een bankje onder de TV, een open kastje met 1 legger, mijn bureautje waarop ik dit typ. En onze bibliotheek. Wowsie, dat was toch wel ff slikken. Ik wou een gif'ke maken, maar ik kan dat niet, en Peter is aan't klussen. Dus dan maar gewoon zo:

De overijverige Sil had linksboven al leeggehaald

Goed begonnen

We zijn der bijna (maar die rechstvanonder zien der zwaar uit!)

Alles weg!

Achter de rode deurtjes zaten rommeljes, in de glazen schuiven CD's en in het houten kastje in de hoek DVD's.

Next op ons programma is misschien ne keer schilderen. Heel de beneden. We zijn die paarse muren dan ook wel redelijk ferm beu. En het stof dat van de gyproc afkomt, dan ben ik méér dan beu. Deze week even niks, onze keuken staat vol gerief (alles uit de living) dus we kunnen weg noch weer (ik klim bijvoorbeeld over het stuk love-seat van onze zetel om aan tafel te kunnen zitten, alwaar ik gezellig met mijn rug tegen de bibliotheekkast ontbijt). Maar 't is dan dat 't zo schoon is, ons houten vloerke. 

Eik bis kwaliteit (met kleine knoesten), want te clean is ook niet schoon, zo vinden wij

Als extraatje om te eindigen een foto van een buitenklusje dat dringend moest gebeuren. Terwijl ik onze bibliotheek was aan't leegroven, heeft Peter ons buitenkraantje geïnstalleerd. We hebben namelijk een moestuintje aangelegd. Voorlopig alleen nog maar patatten, maar daar komt snel verandering in. Als de zaailingen naar buiten mogen. 

Alla prossima!