En toen viel de keuken van de muur

No worries, 't was allemaal zo'n drama niet ! 

Deze middag dus nog even in het huisje gaan werken, na het obligatoire middagdutje en fokkietje. Zelf naar ginder gereden, trouwens. Met mijn gloednieuw voorlopig rijbewijs. Woopie! 

We waren wat kleine werkjes van plan. Ik heb de hele 'alaambak' (gereedschapskoffer voor de leken in West-Vlaams onder jullie) uitgekuist en opgeruimd. Deze was dusdanig gegroeid in onderdelen, dat het arme ding niet meer dicht kon. Iets terugvinden werd ook steeds moeilijker, dus ik heb daar korte metten mee gemaakt. Gezien ik nogal een opruim-freakje ben (neuroot?) vind ik dat wel een leuke manier om een zondagmiddag te spenderen. Maar, toen ik daarmee klaar was, stond die keuken naar mij te kijken. 

Ja, zo dus :

"Doe dan toch iets met mij !"

 En dan ben ik daar maar aan begonnen hé ! Eerst alle kastdeurtjes eraf. Ben helemaal rechts begonnen, zie foto : 

Het begin. 

Wiepie !

 En toen ik helemaal links was, dacht ik, ik duw ne keer op dat kastje, eens zien wat er gebeurd. Geen zorgen, voor de aandachtige lezers onder jullie, ik had de pintjes in veiligheid gebracht ! 

Heel dat ding komt naar beneden.

 Gelukkig woog dat kastje niet al te veel. De deur was er al af, dus dat viel al bij al mee. Er kwamen ook wat stukken faience mee. Maar dat is niet waar de titel van de blogpost naar verwijst. Neen, toch niet. Ik blijf rustig vijsjes losmaken, ik zie dat alle kastjes apart aan de muur hangen; geen ingemaakte rommel maar netjes allemaal losse kastjes (Hadden ze echter wél gedaan in de kelder, alle kasten in gemaakt. Vreemde vogels, die vorige eigenaars / huurders).

Maar dan. 
Kwam heel die nest naar beneden gevallen. 
Oops. 

De pluggen konden blijkbaar dat ding niet meer dragen, en er zaten ienie-mienie kleine vijsjes en nageltjes om alles alsnog aan elkaar vast te hangen (had ik dus niet gezien). Waarom die dingen aan elkaar hangen als je toch geen inmaak-uitzicht wil?! Begrijpen wie begrijpen kan. Enfin. Die dampkap uit elkaar gevallen, de arme oplader van onze visuese geplooid, en het armpje van ondergetekende een beetje ingedeukt. Maar we doen naarstig verder. Netjes alle handvaatjes, scharniertjes en vijzekes losdoen. 

Ja, ik kijk een beetje nijdig hé?

Nog steeds

Hier is 't al een beetje beter. 

Ziet er leeg uit hé nu?

Om het verschil even in de verf te zetten (zonder dat je moet scrollen)
RIP arme batterijlader van de viseuse ...

Als alles opgeruimd is, kan ik dit zicht bewonderen :

Ta-Daaaaaaaa

*Update : gekneusde spieren in de baan van linkerduim naar elleboog. Geen schade aan het bot.
Dixit Doctorandus S. Vynckier (neen, niet mezelf )*