Om jullie toch niet helemaal op jullie honger te laten zitten, volgt hier deel 2 in de reeks "PRAKTIES", waarin ik wat meer insight verschaf in het (administratieve en rompslompige) process die leidt (en lijdt) tot het hebben van een huis.
Nadat je je droomhuis hebt gevonden en toegezegd, volgt logischerwijze het vinden van de centen daarvoor. En daar heb je een bank voor nodig. Om op voorhand wat research te doen, en te begrijpen waar je aan toe bent (geen sprake van dat je zomaar uit je hoofd weet 'hoeveel de rente nu staat' voor een hypotheeklening) is de website renteopdevoet.be een heel goede bron. Mensen die in hetzelfde schuitje zitten als jij, posten daar hun rentevoet samen met het geleende bedrag en de quotiteit (ik moet nog 80 procent van mijn aankoopprijs lenen = quotiteit 80 of ik heb geen spaargeld = quotiteit 100). Daarna kies je een bank.
Idealiter heb je beide een andere thuisbank (in ons geval : KBC en BNP Paribas Fortis). Dit is de bank waar je je zichtrekening hebt, en waar je al heel je leven al je spaargeld hebt staan. Dat hoeft natuurlijk niet per sé, kan zijn dat je toevallig bij dezelfde bank klant bent, maar het is wel praktisch (je leest straks waarom). Je gaat eerst naar twee à drie andere banken (in ons geval: ING en Dexia) waar je je project bespreekt. Je kan er natuurlijk ook meer doen, maar zo ver liggen ze niet uit elkaar van rentevoeten, dus je maakt het jezelf nodeloos lastig + je verliest veel meer tijd. Bij de bank leg je (figuurlijk) al je centen op tafel: hoeveel "eigen inbreng" heb je, je loonfiches en je projectkost als je nog wil gaan verbouwen. Idealiter heb je dan dus al een idee van de kosten voor de verbouwing. Anders weet je niet hoe veel je wil gaan lenen, uiteraard. Zoals aangegeven in deel 1 (voor de aandachtige en trouwe lezer is dit een herhaling) is Livios.be daar een heel goede bron voor. Met al die informatie op een rijtje geeft de bank je dan een voorstel. Dat kan meestal meteen daar on the spot daar hoef je niet voor terug te komen voor een vervolgafspraak.
Wanneer je dus van de twee à drie extra banken een goed voorstel hebt, ga je met het beste (zijnde: de laagste rentevoet) naar thuisbank nr 1. Met de woorden : als je hier niet onder kunt gaan, neem ik al mijn geld hier weg. Sowieso doen ze een tegenvoorstel die onder de rentevoet van de concurrent gaat. Daarmee ga je naar thuisbank nr 2 en doe je hetzelfde. Et là voila: de beste rentevoet is van jou. Het neemt nogal wat tijd in beslag, en je moet ook goed voortdoen natuurlijk. De meeste rentevoeten zijn maar 14 dagen of uiterlijk 30 dagen geldig, en je moet natuurlijk een lening getekend hebben vooraleer de akte verlijdt. In ons geval was dat best spannend. Wij gingen voor een gewone vervolgafspraak bij mijn thuisbank; bleek dat de rente die dag zou vervallen en met een halve percent omhoog ging. 't Was dan te tekenen of we mochten helemaal opnieuw beginnen... Gelukkig waren we eigenlijk sowieso al van zin om daar te tekenen, en hadden ze ook het allerbeste voorstel, maar dat was wel effe freaky!
Over schuldsaldoverzekeringen (of SVV's zoals ze dat dan noemen) en alle bijkomende 'producten' die je van België moet nemen bij een lening, zal ik het hier niet hebben. Je bank-contact kan je dat allemaal veel beter uitleggen dan ik ! Waar je wel moet voor uitkijken, zijn de extra "brol-kosten" zoals ik die zou noemen: dossierkosten, leningkosten, adminkosten, die bij sommige banken kunnen oplopen tot een 200 à 350-tal euro's. Als je daar niet op gerekend had, dan hebben ze je wel mooi liggen.
De prijs voor meest sympathieke bank-medewerkster gaat naar Els van KBC, de prijs voor meeste incompetentie en onbetrouwbaarheid gaat naar Hilde van Fortis en last but not least gaat de prijs voor meest pedante trut bank-medewerkster naar Lindsy van ING, die onder andere haar hulpje -aan het bureau naast die van haar- de papieren uit haar printer -op haar bureau- liet aangeven. Say what? Ja, inderdaad. Ne mens komt wat tegen zo in deze wereld. En als je mij dan nog een keer gaat uitlachen omdat ik je financiële termen niet snap en je ze niet nog een keer wil uitleggen, dan heb je het helemaal verkorven (en dat is nu ook alweer van mijn lever sie, dat lucht op!).
Nadat je dan toch een lening hebt kunnen vinden die je hebt durven tekenen (geloof mij, dit is een heel eng moment!) kraak je natuurlijk eerst een flesje open (je bent nu 25 jaar eigendom van de bank) en dan zoek je een architect, uiteraard.
Wat wij gedaan hebben, is eigenlijk gewoon (heel simpel hoor) ge-google-d. Op de trefwoorden "architect", "Leuven" en "verbouwen rijhuis". Zo vonden we architecten die sowieso al eens in Leuven een rijhuis hadden verbouwd. Leek ons een goed begin. Die hebben we allemaal aangeschreven via e-mail met in de bijlage alle fotootjes van het huis die we hadden, een zelf-getekend plannetje (helloooo Paint! - eerlijk waar) en wat we er graag mee wilden doen. Again : je weet best al redelijk goed waar je aan begint, waar je naar toe wil. We hebben echt gemerkt dat mensen veel meer geneigd zijn om je beter te helpen als je er zelf al wat van weet. Het kan maar helpen, denk ik dan.
Van de 8 a 10-tal die we hebben aangeschreven antwoordden er een paar niet, een paar dat ze ons project te klein vinden, en 3 dat ze het wel zien zitten. De aandachtige lezer merkt hier alweer een link naar deel 1 in deze reeks op : het magische getal 3. We maken met deze 3 archi's een afspraak. Daarna hebben we op basis van gevoel en prijs een beslissing gemaakt. Sommige (lees: de meeste) architecten maken een forfait-prijs op bij een verbouwing. Die ligt tussen de 10 en de 12 % van het totale verbouwbudget (exclusief de aankoopprijs van het huis, ovviamente). Maar je hebt er natuurlijk ook die een forfaitprijs met je afspraken. Daar hebben wij voor gekozen. Van de 3 die we bezocht hadden, waren er 2 nog in de running. Allebei even goed en even sympathiek en even dichtbij. De een vroeg 11 procent (heeft er een procent afgedaan, aangezien ons huisje dichtbij zijn kantoor lag) de ander vroeg een forfaitprijs die ongeveer de helft was van die 11 procent van ons vooropgestelde budget. Onze keuze was dus redelijk snel gemaakt. De prijs kon ook zo laag liggen, gezien ze enkel de opvolging doet tot "ruwbouw-winddicht" zoals dat dan heet. Als je veel zelf doet, is dit de meest voor de hand liggende en meest economische oplossing!.
Hierbij gaat de prijs voor de meest sympathieke en ambitieuze archi uit naar Britt.
De prijs voor de meest pedante en omhooggevallen rotte **k*l ooit uit naar H.VSK (om vertrouwelijke redenen heb ik deze naam wat verbloemd, maar hij staat in mijn geheugen gegrift). Als je bij het binnenkomen losjes vraagt "twas voor een verbouwing zeker?" als ik er veel tijd en moeite heb ingestoken om jou een zo volledig mogelijk pakket informatie over ons huis en wat we willen door te sturen, stel je mij hier al zwaar op de proef. Als je dan, nadat we alles nog eens geduldig en volledig uitleggen, ons gewoon uitlacht met ons huis, al onze ideeën en plannen van tafel veegt en ze helemaal omdraait volgens jouw eigen persoonlijke mening, en je daarna luidop afvraagt waarom we dat huis eigenlijk gekocht hebben, want je kan er toch niets mee, dan mag je van mij part st*kken in alle villa's die je bouwt.
Tot zover de blijde boodschap :) In het volgende deel van deze reeks doe ik uit de doeken hoe men het eens wordt over een plan met de archi (mag je 5 keer van gedacht veranderen en hoe slim zijn ze eigenlijk?) en hoe je dan aannemers vindt om al die werken die je in je hoofd hebt (naar behoren) uit te voeren. Stay tuned !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten